ویژگی بارز و متمایز هانت این است که با فلسفهٔ علم آشناست و در چارچوب تحلیلی فیلسوف علم قرن معاصر، توماس کوهن، به بحث دربارهٔ مسائل اقتصاد توسعه پرداخته است که نشان از نگاه ژرف و عمیق و تحلیل روش‌مند و هدفمند وی دارد. و نیز به دلیل احاطه‌ای که بر مباحث نظریه‌های اقتصاد توسعه دارد، تمام نظریه‌های مطرح‌شده را، حتی آن‌هایی که در سایر آثار کلاسیک توسعه ثبت نشده‌اند، به بحث می‌گذارد.
هانت ضمن مرور تقسیم‌بندی‌های پیشین، بنا بر دلایلی که اقامه می‌کند، تقسیم‌بندی جدیدی را با توجه به مفهوم «پارادایم» یا «اگو» کوهنی طرح و در قالب آن، بررسی تحلیلی نظریه‌ها را آغاز می‌کند.
وی در این تقسیمبندی، هفت الگوی فکری را معرفی و بررسی می‌کند: پارادایم هستهٔ در حال گسترش سرمایه‌داری، پارادایم ساختارگرایی، پارادایم نئومارکسیستی، پارادایم وابستگی، پارادایم مائوئیستی، پارادایم نیازهای اساسی و پارادایم نئوکلاسیکی.