من به روایت من داستان رویارویی شخصی آدمی با خود است. من چگونه در کشاکش لذت و درد زندگی خود را تجربه می کند و مورد تأمل قرار می دهد. شناخت خود تقریباً در تمامی فرهنگ ها، با آدابی متفاوت، مهم انگاشته شده است زیرا یک ارزش غایی است و لازمه زندگی باصفا و کمال، امّا آدمی چندان تاب آن را ندارد. همین تاب نداشتن است که محور عمده نظریه ها و فنون روش های مختلف روان درمانی شده است. بشر همواره در تلاش برای غفلت زدایی و افزایش ظرفیت مواجهه با خود بوده است. ضرورت شفای درد زندگی بشر را سراسیمه مشغول نتیجه فرآیند خودشناسی کرده است، اما از خود این فرآیند غفلت شده است، این کتاب نه محصول، که خود این فرآیند غفلت شده است. این کتاب نه محصول، که خود این فرآیند را وارسی و تبیین کرده و نحوه بکارگیری آن در زندگی را نشان داده است: من چگونه من را در فرآیند تجربه و تأمل روایت و به سوی انسجام حرکت می کند.