قبل از سال 1297 هجری قمری تحرکاتی از جانب کردهای ایران و عثمانی علیه حکومت مرکزی صورت گرفت تا اینکه در سال 1298 شیخ عبیدالله نهری، رهبر دینی کردها با حمایت دولت عثمانی، یورش علیه دولت مرکزی ایران را شروع کرد و مدعی «سلطنت ایران و توران» شد.

موفقیت نسبی این قیام پیش زمینه هایی داشت از جمله استبداد، بی عدالتی، استثمار اجتماعی، فساد و بی کفایتی عمّال و کارگزاران ایرانی، جنگ روس و انگلیس، نقش اربابان و فئودال ها در هر دو سوی مرزها و حتی نقش مسیونرهای مذهبی در ایجاد تفرقه بین اقوام و مذاهب نیز بی تأثیر نبود.

در این کتاب هم به قیام کردهای ایران و به ویژه تحرکات شیخ عبیدالله نهری پرداخته شده و هم به قیام کردهای عثمانی.

جنگ روسیه و عثمانی در 1877-1878 به کردها و برخی از ارمنیان میدان داد تا حکومت های مرکزی ایران و عثمانی را به چالش بکشند.

این قیام ها با سرکوب مواجه شدند و بانیان آن ها نتوانستند به هدف خود نائل شوند.

بهتر آن است که این کتاب ارزشمند را در کنار اثر دیگری از همین مترجم با عنوان کرد و عجم: تاریخ سیاسی کردهای ایران تا سال 1309؛ ترک، کرد، ارمنی و آشوری در گردونه سیاست منطقه ای غرب خواند.