کتاب حاضر، به نحوی، در ادامه آثاری است که پیش از این در زمینه علم دینی نگاشته ام. همچنان بر این باورم که علم دینی هنگامی معنادار و قابل ارائه در مجامع علمی است که نخست، مدعیان آن، هم از جستجوی علم در متون اسلامی بپرهیزند و هم از برآمیختن برخی از نظریه های علمی با سخنان دینی بر اساس مشابهت های صوری دوری کنند. در مقام دوم، آنان تنها باید به این بسنده کنند که پیش فرض های علم را در متون اسلامی بجویند و اگر چیزی یافتند، آنگاه بر اساس این پیش فرض ها و با الهام از آنها به فرضیه پردازی روی آورند و فرضیه های خود را در متن تجربه آزمون کنند.