«… پرسشی که مربوط به سرانجام قسمت دوم هستی و زمان است، یعنی قسمتی که بدون آن، باب نخست آغازی ناتمام است. با انتشار این قسمت بی‌شک بنای هستی‌شناختی فراتاریخیت تکمیل و تحکیم می‌شود. باید بگویم که در ژوئیه ۱۹۳۶ در شهر فرایبورگ، به چشم خود دست‌نوشتهٔ این قسمت دوم را روی میز هایدگر دیدم که در پوشه‌ای بزرگ قرار داشت و خود هایدگر با خنده آن را در دستان من گذاشت تا سبک و سنگینش کنم; و باید اعتراف کنم که پوشه سنگین بود. اکنون این دست‌خط کجاست؟ جواب‌های متضادی شنیده‌ایم و من هم جوابی ندارم.»