ساده نیست دل کندن از آنچه با چهره و ظاهری آراسته وارد زندگی ما می شود و رنگی غیرواقعی اما خواستنی به آن می دهد؛ دروغ های ریز و درشتی که مثل نقل و نبات می گوییم و با هزار ترفند آن ها را برای خودمان توجیه می کنیم؛ تا جایی که خودمان هم گاهی آن ها را باور می کنیم.
دروغ های دوست داشتنی ما، منطقه امنی برای ما می سازد که بیرون آمدن از آن چندان خوشایند نیست؛ گاهی حتی به یاد نمی آوریم که زندگی بدون این همه آلودگی و دوری از حقیقت، چگونه بود؟ چطور ذهن را از به یاد سپردن این همه ناراستی رها کنیم و با دست کشیدن از دروغ، باز هم سربلند و شاد باشیم و از آرامش خیال لذت ببریم؟
کتاب “دروغ های دوست داشتنی من” راه رهایی از وابستگی غیرواقعی را به دروغ به خوبی نشان می دهد و بار دیگر ما را با آرامش از دست رفته در بازی های دروغین، آشتی می دهد!